кро́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кро́за кро́зы
Р. кро́зы кро́з
Д. кро́зе кро́зам
В. кро́зу кро́зы
Т. кро́зай
кро́заю		 кро́замі
М. кро́зе кро́зах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кро́за, ‑ы; мн. крозы, кроз; ж.

Уст. Летуценне, мара. Ты прыпомні юнацкія прозы, Ты прыпомні далёкія далі. Кляшторны. Я з вершам праходжу жыццёвыя тракты, Я з вершам — і ў крозах, і ў сне... Таўбін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кро́за ’летуценне, мара’ (ТСБМ, Сцяшк.). Хутчэй за ўсё запазычанне з рус. літ. грёза ’тс’ з аглушэннем звонкага ўзрыўнога г і ацвярдзеннем р.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mara

ж.

1. кніжн. мроя; мара; кроза;

senna mara — сон; мроя;

2. прывід; здань

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мара, мроя, летуценне; лятунак, кроза (паэт.); сон, казка (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)