крикли́вый крыклі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крикливый

Том: 16, старонка: 141.

img/16/16-141_0658_Крикливый.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

крыклі́вы

1. в разн. знач. крикли́вый;

~вае дзіця́ — крикли́вый ребёнок;

к. го́лас — крикли́вый го́лос;

2. перен. (претенциозный) крича́щий, крикли́вый;

к. ўбор — крича́щий (крикли́вый) наря́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)