кра́х

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кра́х
Р. кра́ху
Д. кра́ху
В. кра́х
Т. кра́хам
М. кра́ху

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крах, -у, м.

1. Разарэнне, банкруцтва.

К. банка.

2. перан. Правал, поўная няўдача.

Пацярпець к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крах крах, род. кра́ху м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крах (род. кра́ху) м. крах

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крах, ‑у, м.

Банкруцтва, разарэнне. Крах банка. Біржавы крах. // перан. Правал, поўная няўдача. Пацярпець крах. Крах каланіяльнай сістэмы.

[Ням. Krach.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крах м Zusámmenbruch m -(e)s, -brüche; Bankrótt m -(e)s, -e; Crash [krɛʃ] m -s, -s;

крах ба́нка Bánken-Crash m;

крах каланія́льнай сістэ́мы der Zusámmenbruch des Koloniálsystems;

па цярпе́ць крах (zusámmen)bréchen* vi (s); Bankrótt máchen (збанкрутаваць), schéitern vi (s), plátzen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крах

(ням. Krach)

1) банкруцтва, разарэнне (напр. біржавы к.);

2) перан. поўны правал, няўдача (напр. к. імперыі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Крах ’банкруцтва’ (ТСБМ). З ням. Krach.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крах

(ням. Krach)

1) банкруцтва, разарэнне (напр. біржавы к.);

2) перан. поўны правал, няўдача (напр. к. знешняй палітыкі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

крушэ́нне, -я, н.

1. Няшчасны выпадак, катастрофа (цягніка, судна і пад.).

Пацярпець к.

2. перан. Гібель, крах.

К. надзей і планаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)