Кра́сная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Кра́сная
Р. Кра́снай
Д. Кра́снай
В. Кра́сную
Т. Кра́снай
Кра́снаю
М. Кра́снай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Кра́сная Слобода́ г.п. Чырво́ная Слабада́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Кра́сная ле́топись»

т. 8, с. 460

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кра́сная пло́шча

т. 8, с. 460

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Куры́га красная ’канюшына лугавая, Trifolium pratense L.’ (Кіс.). Параўн. сінанімічныя назвы: красная дзятліна, чырвоная дзятліна (Кіс., 133). Паводле колеру да курыць. Суфіксацыя на ‑ыга (Сцяцко, Афікс. наз., 91).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

право́дны: ~ная нядзе́ля этн. кра́сная го́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кра́сны кра́сная кра́снае кра́сныя
Р. кра́снага кра́снай
кра́снае
кра́снага кра́сных
Д. кра́снаму кра́снай кра́снаму кра́сным
В. кра́сны (неадуш.)
кра́снага (адуш.)
кра́сную кра́снае кра́сныя (неадуш.)
кра́сных (адуш.)
Т. кра́сным кра́снай
кра́снаю
кра́сным кра́снымі
М. кра́сным кра́снай кра́сным кра́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ряби́наI бот. рабі́на, -ны ж.;

кра́сная ряби́на чырво́ная рабі́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́пачка ж.

1. (головной убор) ша́почка;

2. (гриба) шля́пка;

Чырво́ная Ш.фольк. Кра́сная Ша́почка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сара́нка ’расліна сямейства лілейных; тое, што і лілея’ (ТСБМ). Рус. усх. сарана́ ’сібірская красная лілія, Lilium tenuifolium; жоўтая лілія Lilium martagon’; паходзіць з тат. sarana ’лілія’, манг. sarana ’дзікі часнок’ (Фасмер, 3, 560), праз рус. пасрэдніцтва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)