кра́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кра́навы кра́навая кра́навае кра́навыя
Р. кра́навага кра́навай
кра́навае		 кра́навага кра́навых
Д. кра́наваму кра́навай кра́наваму кра́навым
В. кра́навы (неадуш.)
кра́навага (адуш.)		 кра́навую кра́навае кра́навыя (неадуш.)
кра́навых (адуш.)
Т. кра́навым кра́навай
кра́наваю		 кра́навым кра́навымі
М. кра́навым кра́навай кра́навым кра́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кра́навы I кра́новый, см. кран I

кра́навы II кра́новый;

~вая ўстано́ўка — кра́новая устано́вка; см. кран II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́навы ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крана ​1. Кранавая адтуліна.

кра́навы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крана ​2. Кранавая ўстаноўка. Кранавы механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кран², -а, мн. -ы, -аў, м.

Механізм для пад’ёму і перамяшчэння грузаў.

Вежавы к.

Пад’ёмны к.

|| прым. кра́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кран¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыстасаванне ў выглядзе трубкі для выпускання вадкасці або газу з рэзервуара або трубаправода.

Уключыць к. з гарачай вадой.

|| прым. кра́навы, -ая, -ае і кра́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кра́нный кра́навы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́новый кра́навы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dźwigowy

1. кранавы; пад’ёмны;

2. м. кранаўшчык; машыніст крана;

3. м. ліфцёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)