крамя́ны, -ая, -ае.

1. Пругкі, цвёрды, сакавіты.

К. качан капусты.

2. Поўны сілы і здароўя (пра чалавека).

3. перан. Свежы, ядраны.

Крамянае надвор’е.

|| наз. крамя́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крамя́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. крамя́ны крамя́ная крамя́нае крамя́ныя
Р. крамя́нага крамя́най
крамя́нае		 крамя́нага крамя́ных
Д. крамя́наму крамя́най крамя́наму крамя́ным
В. крамя́ны (неадуш.)
крамя́нага (адуш.)		 крамя́ную крамя́нае крамя́ныя (неадуш.)
крамя́ных (адуш.)
Т. крамя́ным крамя́най
крамя́наю		 крамя́ным крамя́нымі
М. крамя́ным крамя́най крамя́ным крамя́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крамя́ны

1. упру́гий, кре́пкий;

2. перен. (о человеке) цвету́щий, здоро́вый;

3. све́жий, ядрёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крамя́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Пругкі, цвёрды, сакавіты. Мерна, роўна шархала [піла], уядалася ў крамяную белую моц дрэва. Мележ. У разоры ўзвышаецца.. горка крамяных агуркоў, выбраных учора з град калгасніцамі. Пестрак. // Поўны здароўя, сілы (пра чалавека). Ляжала Ганна на ложку, песцячы ў мяккай цёплай пасцелі сваё маладое крамянае цела. Нікановіч.

2. перан. Свежы, ядраны. І здаровае, крамянае надвор’е, і яркія цёплыя фарбы маглі б толькі радаваць і бадзёрыць нашых хадакоў. Якімовіч. // Грубаваты. Гэта быў ужо не той задзірысты франтавік Бесо Коркія, які мог сказаць сустрэчнай шыкарнай даме крамянае слоўца. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крамя́ны

1. (пругкі, цвёрды) bíegsam; hart;

2. перан (пра чалавека) (моцны, здаровы) kräftig, gesúnd áussehend;

3. (свежы, ядраны) frisch, kérnig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Крамя́ны ’пругкі, цвёрды, сакавіты’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг., Гарэц., Др.-Падб.). Параўн. рус. кремь ’частка лесу з найлепшымі здаровымі дрэвамі’. Гл. крэм 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гру́ба, ‑ы, ж.

Абл. Грубка. Сяджу ў пакоі каля цёплай грубы. Караткевіч. У зачыненай грубе датлявае крамяны жар. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сле́пкі, ‑ая, ‑ае.

Абл. Асляпляльны. У нейкай халоднай самлеласці каціўся над горадам месяц — крамяны, слепкі і поўны. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Станавіцца больш цяжкім, грузным; паўнець. Бор у тумане зябка груз На самыя халявы. І тут грузнеў крамяны грузд, Рос баравік смуглявы. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́пкі, ‑ая, ‑ае.

1. Дужы, моцны. Крэпкі арганізм. □ Дзве пары крэпкіх рук нясуць Панаса ляснымі нетрамі. Колас.

2. Цвёрды, крамяны. Сядзіць грыб на схіле, паміж хвойкай і бярэзінай, крэпкі, непаточаны. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)