ко́ршак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́ршак ко́ршакі
Р. ко́ршака ко́ршакаў
Д. ко́ршаку ко́ршакам
В. ко́ршака ко́ршакаў
Т. ко́ршакам ко́ршакамі
М. ко́ршаку ко́ршаках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́ршак м., зоол., разг. я́стреб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ршак, -а і карша́к, -а́, мн. каршакі́, каршако́ў, м.

Тое, што і ястраб.

|| прым. каршако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́ршак м. заал. Hábicht m -(e)s, -e;

ко́ршак-перапёлачнік Spérber m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́ршак, ‑а і карша́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і ястраб. Высока-высока ў небе, распластаўшы крылы, кружыў коршак. Даніленка. Толькі адзін Андрэй адважваўся ўзлезці на самую верхавіну дуба і, пакуль старыя каршакі гойсалі дзе-небудзь, шукаючы здабычы, пабраць каршачанят у кішэню. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́ршак ’ястраб, каршун’ (ТСБМ, ТС, Сл. паўн.-зах., Ян., Сержп. Грам., Сержп. Пр., Бяльк.). Гл. каршун.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́ршак Аляксей Ігнатавіч

т. 8, с. 424

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Коршак С. І. 8/154

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Коршак А. І. 6/80; 12/560

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Коршак В. В. 3/202; 7/487; 8/56, 494

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)