ко́ршак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́ршак ко́ршакі
Р. ко́ршака ко́ршакаў
Д. ко́ршаку ко́ршакам
В. ко́ршака ко́ршакаў
Т. ко́ршакам ко́ршакамі
М. ко́ршаку ко́ршаках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́ршак м., зоол., разг. я́стреб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ршак, -а і карша́к, -а́, мн. каршакі́, каршако́ў, м.

Тое, што і ястраб.

|| прым. каршако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́ршак м заал Hábicht m -(e)s, -e;

ко́ршак-перапёлачнік Spérber m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́ршак, ‑а і карша́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і ястраб. Высока-высока ў небе, распластаўшы крылы, кружыў коршак. Даніленка. Толькі адзін Андрэй адважваўся ўзлезці на самую верхавіну дуба і, пакуль старыя каршакі гойсалі дзе-небудзь, шукаючы здабычы, пабраць каршачанят у кішэню. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́ршак ’ястраб, каршун’ (ТСБМ, ТС, Сл. паўн.-зах., Ян., Сержп. Грам., Сержп. Пр., Бяльк.). Гл. каршун.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́ршак Аляксей Ігнатавіч

т. 8, с. 424

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

карша́к гл. коршак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каршако́вы гл. коршак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карша́к,

гл. коршак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)