ко́рпуснік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́рпуснік ко́рпуснікі
Р. ко́рпусніка ко́рпуснікаў
Д. ко́рпусніку ко́рпуснікам
В. ко́рпусніка ко́рпуснікаў
Т. ко́рпуснікам ко́рпуснікамі
М. ко́рпусніку ко́рпусніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́рпуснік м., спец. ко́рпусник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́рпусник спец. ко́рпуснік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)