ко́рпуснік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́рпуснік ко́рпуснікі
Р. ко́рпусніка ко́рпуснікаў
Д. ко́рпусніку ко́рпуснікам
В. ко́рпусніка ко́рпуснікаў
Т. ко́рпуснікам ко́рпуснікамі
М. ко́рпусніку ко́рпусніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)