Verbum

анлайнавы слоўнік

Здабыванне кораня 1/235; 4/551; 6/74

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ЗДАБЫВА́ННЕ КО́РАНЯ,

алгебраічнае дзеянне, адваротнае ўзвядзенню ў ступень.

Здабыць корань n-й ступені з ліку a — значыць знайсці такі лік (корань) x, n-я ступень якога роўна a. Матэм. запіс $x = \sqrt{a}$ . Задача З.к. n-й ступені з ліку a раўнасільная рашэнню ўраўнення $x^{n} - a = 0$ , якое мае роўна n каранёў. Калі a — сапраўдны дадатны лік, то 1 з каранёў таксама будзе сапраўдным дадатным лікам (арыфм. корань); пад задачай З.к. часта разумеюць знаходжанне менавіта арыфм. кораня. Напр. $\sqrt[4]{81} = +3$ (арыфм. корань 3), таму што ${(±3)}^{4} = 81$ ; сярод уяўных лікаў (гл. Камплексны лік) ёсць яшчэ 2 карані: $\sqrt[4]{81} = ±3 i$ .

т. 7, с. 47

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́рань

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Ко́рань
Р.	Ко́раня
Д.	Ко́раню
В.	Ко́рань
Т.	Ко́ранем
М.	Ко́рані

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́рань

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	ко́рань	карані́
Р.	ко́раня	каранёў
Д.	ко́раню	караня́м
В.	ко́рань	карані́
Т.	ко́ранем	караня́мі
М.	ко́рані	караня́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алгары́тм, -у, м. (спец.).

Сукупнасць паслядоўных дзеянняў, правіл для рашэння пэўнай задачы.

А. здабывання кораня.

|| прым. алгарытмі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клу́бень, -бня, мн. -бні, -бняў, м.

Патоўшчаная мясістая частка сцябла або кораня расліны.

Клубні бульбы.

|| прым. клу́бневы, -ая, -ае.

Клубневыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валасні́к, ‑а, м.

Спец. Тонкае адгалінаванне кораня расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́фікс, -а, мн. -ы, -аў, м.

У граматыцы: марфема, якая знаходзіцца пасля кораня і служыць для ўтварэння новых слоў ці граматычных форм слова.

|| прым. суфікса́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каранёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кораня (у 1 знач.). Каранёвая сістэма раслін. Каранёвыя захворванні бульбы.

2. Які мае адносіны да кораня слова; карэнны. Каранёвая марфема. Каранёвая роднасць слоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wúrzelzeichen

n -s, - матэм. знак ко́раня

das ~ entférnen — выво́дзіць з-пад ко́раня

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)