Ко́пішча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ко́пішча
Р. Ко́пішча
Д. Ко́пішчу
В. Ко́пішча
Т. Ко́пішчам
М. Ко́пішчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Ко́пішча 1 ’каменная гара ў выглядзе велізарнага кургана’ (Шпіл.). Да капец (гл.).

◎ Ко́пішча 2 ’яўрэйскія могілкі’ (Нас., Яшк.). Гл. капаць.

◎ Ко́пішча 3 ’месца, дзе ў XVI ст. сяляне вялі следства і рабілі суд, на які збіраліся баяры і шляхта з розных аколіц на мілю ў акружнасці’ (Яшк.). Гл. копішна©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́пішча

1. Яўрэйскія могілкі (Нас.).

2. Могілкі наогул (Нас. АУ).

3. Месца, дзе ў XVI ст. сяляне вялі следства і рабілі суд, на які збіраліся баяры і шляхта з розных аколіц на мілю ў акружнасці (Гарб.).

4. Месца, дзе закапваюць здохлую жывёлу; конскі могільнік (Брэсц.).

5. Месца, дзе капаюць ці капалі зямлю (Зах. Бел. Др.-Падб., Смален. Дабр.).

6. Месца, дзе стаяла капа сена, невялікі стажок (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)