ко́панка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Выкапаны штучны вадаём, запоўнены вадой; сажалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́панка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́панка ко́панкі
Р. ко́панкі ко́панак
Д. ко́панцы ко́панкам
В. ко́панку ко́панкі
Т. ко́панкай
ко́панкаю		 ко́панкамі
М. ко́панцы ко́панках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́панка ж. небольшо́й иску́сственный водоём; пруд м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́панка

т. 8, с. 413

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́панка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Шырокая выкапаная яма, запоўненая вадой; кар’ер, сажалка. [Жабы] увечары спраўлялі хоры па брудных копанках, там, дзе некалі выбралі торф. Грамовіч. Раманюк выганяе гусей у правулак, нават зрабіў для іх копанку. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́панка ж Teich m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

копанка

Том: 15, старонка: 294.

img/15/15-294_1626_Копанка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ко́панка ’кар’ер, сажалка’ (ТСБМ, Шат., Нар. лекс., ТС, Сл. паўн.-зах., Яшк.). Гл. капаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́панка

1. Невялікі штучны вадаём для мачэння льну і іншых гаспадарчых патрэб; сажалка; яма з вадой (БРС).

2. Месца на возеры або рацэ, дзе мыюць бялізну (Палессе Талст.).

□ ручай Копанка Віц. (Рам. Мат.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

◎ Ко́панкі ’драўляныя начоўкі’ (Сцяшк. Сл.). Да копанка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)