ко́ні

т. 8, с. 406

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́ні сво́йскія

т. 8, с. 406

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

палескія коні

т. 11, с. 551

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́ні Анатоль Фёдаравіч

т. 8, с. 406

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́нь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́нь ко́ні
кані́
Р. каня́ ко́ней
Д. каню́ ко́ням
В. каня́ ко́ней
Т. канём ко́ньмі
М. кані́ ко́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

белагры́вы, -ая, -ае.

З белай грывай.

Белагрывыя коні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наўска́ч, прысл.

Скачкамі, вельмі хутка.

Коні несліся н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапу́дзіцца, -у́джуся, -у́дзішся, -у́дзіцца; зак. (разм.).

Перапужацца.

Коні перапудзіліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даўгагры́вы, -ая, -ае.

3 доўгай грывай (пра коней).

Даўгагрывыя коні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заржа́ць, -жу́, -жэ́ш, -жэ́; -жо́м, -жаце́, -жу́ць; -жы́; зак.

Пачаць іржаць.

Коні заржалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)