ко́нунг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́нунг ко́нунгі
Р. ко́нунга ко́нунгаў
Д. ко́нунгу ко́нунгам
В. ко́нунга ко́нунгаў
Т. ко́нунгам ко́нунгамі
М. ко́нунгу ко́нунгах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́нунг

(ст.-сканд. konungr)

вайсковы кіраўнік, а пасля кароль у скандынаўскіх народаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)