Службовая асоба дыпламатычнага ведамства, якая прадстаўляе і абараняе прававыя і эканамічныя інтарэсы сваёй дзяржавы і яе грамадзян перад уладай другой дзяржавы.
У старажытным Рыме і ў Францыі (у першыя гады 19 ст.): тытул адной з вышэйшых службовых асоб, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.
|| прыметнік: консульскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
1. Службовая асоба дыпламатычнага ведамства, якая прадстаўляе і абараняе прававыя і эканамічныя інтарэсы сваёй дзяржавы і яе грамадзян перад уладай другой дзяржавы.
2. У Старажытным Рыме — тытул кожнай з дзвюх выбарных вышэйшых службовых асоб.
3. Тытул кожнай з трох асоб, надзеленай неабмежаванай выканаўчай уладай у Францыі з часу перавароту Напалеона Банапарта да абвяшчэння яго імператарам.
[Лац. consul — саветнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
генера́льны
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
(
1) службовая асоба, прызначаная ў якасці пастаяннага прадстаўніка ў якім
2) адна з дзвюх вышэйшых службовых асоб у Старажытным Рыме, якая ажыццяўляла ваенную і грамадзянскую ўладу.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ві́цэ-
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ви́це-
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
віцэ-
Службовае званне намесніка консула.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ві́цэ-
(ад віцэ- +
намеснік консула або кіраўнік самастойнага віцэ-консульства.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)