◎ Ко́нскае шча́ўе ’шчаўе дамашняе, Rumex domesticus Hartm crispus L.’ (Кіс.). Да конь© (гл.). Параўн. конскае пучча (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́нскі ко́нская ко́нскае ко́нскія
Р. ко́нскага ко́нскай
ко́нскае		 ко́нскага ко́нскіх
Д. ко́нскаму ко́нскай ко́нскаму ко́нскім
В. ко́нскі (неадуш.)
ко́нскага (адуш.)		 ко́нскую ко́нскае ко́нскія (неадуш.)
ко́нскіх (адуш.)
Т. ко́нскім ко́нскай
ко́нскаю		 ко́нскім ко́нскімі
М. ко́нскім ко́нскай ко́нскім ко́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

neigh​1 [neɪ] n. ко́нскае ржа́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́нский ко́нскі;

ко́нские испыта́ния ко́нскія выпрабава́нні;

ко́нское поголо́вье ко́нскае пагало́ўе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kobylak

м. конскае шчаўе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ко́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да каня, належыць яму. Конская грыва. Конскія падковы. Конскае ржанне. Конская збруя. □ Своеасаблівы і такі знаёмы Пракопу пах хлява і кепскага стойла востра б’е ў нос. Колас.

2. Разм. Вялікі, моцны. Вялізны, з конскімі сківіцамі мужчына носіць за плячамі вінтоўку, глядзіць спадылба, злосна. Навуменка.

3. Як састаўная частка некаторых батанічных назваў. Конскае шчаўе. Конская цыбуля. Конскі боб.

•••

Конская сіла гл. сіла.

Конскі капітан гл. капітан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Каншча́к ’конскае шчаўе, Rumex canfcrtus Willd.’ (Сцяшк.). Утворана ад назвы каня, канна, канно (Япк. 1; Сцяц.; усх.-палес., Жыв. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вало́ссе, ‑я, н., зб.

1. Шэрсць, волас жывёлы. Хлапчанё сядзела на мураўцы каля прызбы сваёй хаты і старанна разблытвала доўгае конскае валоссе. Кулакоўскі.

2. Разм. Валасы. На няголеным твары.. [Піліпоўскага] выбівалася рыжаватае валоссе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вало́ссе н. зборн. Haar n -(e)s, -e;

ко́нскае вало́ссе Rósshaar n, Pférdehaar n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́нскі Pférde-, Ross-;

ко́нскі во́лас Rósshaar n -(e)s, -e;

ко́нскае мя́са Pférdefleisch n -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)