Першая Конная армія (у грамадз. вайну) 2/451, 598, 607, 608; 3/589

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кона́рмія ж., ист. (ко́нная а́рмія) кона́рмия (ко́нная а́рмия)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калёсы, -лёс.

Конная чатырохколая гаспадарчая павозка.

Запрэгчы каня ў к.

|| прым. калёсны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кона́рмия (ко́нная а́рмия) ист. кона́рмія, -міі ж. (ко́нная а́рмія).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таранта́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Конная, звычайна крытая павозка на чатырох колах.

|| прым. таранта́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́нный

1. прил. ко́нны;

ко́нный двор ко́нны двор;

ко́нная а́рмия ко́нная а́рмія;

ко́нная артилле́рия ко́нная артыле́рыя;

ко́нная тя́га ко́нная ця́га;

ко́нный приво́д ко́нны прыво́д (мане́ж);

ко́нный заво́д ко́нны заво́д;

ко́нный спорт ко́нны спорт;

2. сущ. ко́нны, -ннага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кона́рмія, ‑і, ж.

Конная армія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́нны, -ая, -ае.

1. гл. конь.

2. Які прыводзіцца ў рух коньмі.

Конная касілка.

3. Які мае адносіны да конніцы; кавалерыйскі.

К. ўзвод.

К. атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́нны ко́нная ко́ннае ко́нныя
Р. ко́ннага ко́ннай
ко́ннае		 ко́ннага ко́нных
Д. ко́ннаму ко́ннай ко́ннаму ко́нным
В. ко́нны (неадуш.)
ко́ннага (адуш.)		 ко́нную ко́ннае ко́нныя (неадуш.)
ко́нных (адуш.)
Т. ко́нным ко́ннай
ко́ннаю		 ко́нным ко́ннымі
М. ко́нным ко́ннай ко́нным ко́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́нны

1. в разн. знач. ко́нный;

к. двор — ко́нный двор;

к. заво́д — ко́нный заво́д;

ко́нная се́ялка — ко́нная се́ялка;

к. а́трад — ко́нный отря́д;

ко́нная эстафе́та — ко́нная эстафе́та;

2. в знач. сущ. ко́нный;

◊ пе́шы ко́ннаму не тава́рыш — погов. пе́ший ко́нному не това́рищ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)