Verbum

анлайнавы слоўнік

компа́ния в разн. знач. кампа́нія, -ніі ж.;

за компа́нию за кампа́нію;

поддержа́ть компа́нию падтрыма́ць кампа́нію.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

компания

Том: 15, старонка: 248.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

каю́т-компа́ния мор. каю́т-кампа́нія, -ніі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каю́т-кампа́нія ж., мор. каю́т-компа́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засто́льны засто́льный;

~ная кампа́нія — засто́льная компа́ния;

~ная пе́сня — засто́льная пе́сня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампа́нія I ж., в разн. знач. компа́ния;

вясёлая к. — весёлая компа́ния;

падзялі́ць з кім-не́будзь ~нію — раздели́ть с кем-л. компа́нию;

акцыяне́рская к. — акционе́рская компа́ния;

◊ вадзі́ць ~нію — води́ть компа́нию;

падтрыма́ць ~нію — поддержа́ть компа́нию;

за ~нію — за компа́нию;

не к. — (хто каму) не компа́ния (кто кому);

цёплая к. — тёплая компа́ния

кампа́нія II ж., в разн. знач. кампа́ния;

турэ́цкая к. — туре́цкая кампа́ния;

пасяўна́я к. — посевна́я кампа́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́мный прям., перен. шу́мны;

шу́мная компа́ния шу́мная кампа́нія;

шу́мный успе́х шу́мны по́спех.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́йка^I (банда) ша́йка, -кі ж., ба́нда, -ды ж.; (компания) хе́ўра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кампа́нія ’група блізка знаёмых людзей, якія разам праводзяць час’, ’аб’яднанне прадпрыемцаў, ваенны паход’ (ТСБМ, Яруш.), кампа́ня ’таварыства, кампанія’, кынпа́нія, кумпа́нія ’тс’ (Бяльк.). Ст.-бел. компания, конпания (XVII ст.), запазычанне са ст.-польск. kompania, якое з італ. compagnia < нар. лац. *campānia < compagno ’таварыш’ (Булыка, Запазыч., 164; Слаўскі, 2, 394–395). Пазней, у XIX–XX стст. на значэнне лексемы ўплывалі (праз рус. мову) ням. і франц. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неподходя́щий прил. непадыхо́дзячы; (непригодный) непрыда́тны; (несоответствующий) неадпаве́дны; (неудобный) нязру́чны;

неподходя́щие усло́вия непадыхо́дзячыя (непрыда́тныя) умо́вы;

неподходя́щая компа́ния неадпаве́дная кампа́нія.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)