коме́дия прям., перен. каме́дыя, -дыі ж.;
◊
разы́грывать коме́дию разы́грываць каме́дыю.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
комедия
Том: 15, старонка: 233.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
коме́дия-бу́фф каме́дыя-бу́ф, род. каме́дыі-бу́ф ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каме́дыя-бу́ф ж. коме́дия-бу́фф
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каме́дыя ж., прям., перен. коме́дия;
глядзе́ць ~дыю — смотре́ть коме́дию;
○ к. ма́сак — коме́дия ма́сок;
к. хара́ктараў — коме́дия хара́ктеров;
◊ лама́ць (разы́грываць, стро́іць) ~дыю — лома́ть (разы́грывать) коме́дию
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фееры́чны
1. театр. феери́ческий;
~ная каме́дыя — феери́ческая коме́дия;
2. перен. феери́ческий, феери́чный;
~нае відо́вішча — феери́ческое зре́лище
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Каме́дыя ’разнавіднасць драматычнага твора’ (ТСБМ), ’смешнае відовішча’ (КЭС, лаг.), камэ́дзія ’камедыя, смех’ (Бяльк.), кумэ́дзія ’смешная падзея’ (Бяльк.); каме́дна ’смешна’ (Ян.; браг. Мат. Гом.), камэ́дна ’тс’ (Бяльк.), карэліц. каме́дны ’смешны’ (Ян.), камэдзіць ’гарэзіць, жартаваць’; камадыя́н ’камедыянт’, камадыяніцца ’вычвараць’ (КЭС, лаг.), ’капрызіць’ (Сцяшк. Сл.). Ст.-бел. комедия, комедея ’камедыя’ (пач. XVII ст.). Са ст.-польск. komedia, якое з лац. cōmoedia < ст.-грэч. κομῳδία ’тс’ < κῶμος ’гулянка, вясёлая працэсія’ + ᾠδή ’спеў’ (Бчмыка. Запазыч. 163; Слаўскі, 2, 379).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ма́ска ж., в разн. знач. ма́ска;
◊ каме́дыя ма́сак — коме́дия ма́сок;
зняць (скі́нуць) ~ку — снять (сбро́сить) ма́ску;
сарва́ць ~ку — сорва́ть ма́ску;
пад ~кай — (каго, чаго) под ма́ской (кого, чего)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ЗІ́НГШПІЛЬ
(ням. Singspiel ад singen спяваць + Spiel гульня),
нямецкая і аўстр. разнавіднасці камічнай оперы, дзе муз. нумары чаргуюцца з размоўнымі дыялогамі. Паўн.-ням. З.склаўся ў 18 ст. пад уплывам англ. баладнай оперы. Напачатку гэта быў драм. спектакль з муз. ўстаўкамі нар.-песеннага характару. Развіццё яго звязана з творчасцю кампазітара І.А.Хілера («Лотхен пры двары», 1767; «Паляванне», 1770) і паэта Х.Вейсе. Сярод інш. аўтараў ням. З. — Й.А.Бенда, К.Г.Нефе, І.Ф.Рэйхард. Тэксты для З.пісаў І.В.Гётэ. Станаўленне аўстр. З.звязана з уплывам італьян. камедыі дэль артэ, франц. камічнай оперы і найбольш з традыцыямі нар. аўстр. імправізацыйнай камедыі, у т.л. т-ра марыянетак. У ім муз. драматургія больш развіта і набліжана да опернай, узмоцнены арк. і вак. партыі, расшыраны функцыі ансамбляў, асабліва ў фіналах. Сярод ранніх аўстр. З. «Крывы чорт» І.Гайдна (1751). Росквіт жанру звязаны з творамі К.Дзітэрсдорфа, В.Мюлера і асабліва В.А.Моцарта («Выкраданне з сераля», 1782; «Чароўная флейта», 1791), якія зрабілі вял. ўплыў на развіццё аўстра-ням. опернай культуры. Пазней моцартаўскія традыцыі працягвалі Л.Бетховен («Фідэліо»), Ф.Шуберт, К.М.Вебер, А.Лорцынг, О.Нікалаі, у венскай аперэце І.Штраус-сын і інш. У 20 ст. рысы З.адрадзіліся ў жанрах мюзікла, Songspiel (у К.Вейля).
Літ.:
Аберт Г. В.А.Моцарт: Пер. с нем. Ч. 1, кн. 2. М., 1980;
Слободкин Г.С. Венская народная комедия XIX в. М., 1985.
т. 7, с. 71
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
хара́ктар, -ру м.
1. (совокупность черт) хара́ктер;
мя́ккі х. — мя́гкий хара́ктер;
2. (свойство, качество) хара́ктер, род, о́браз;
х. гле́бы — хара́ктер по́чвы;
заўва́гі крыты́чнага ~ру — замеча́ния крити́ческого хара́ктера;
спра́ва тако́га ~ру — де́ло тако́го ро́да;
х. дзе́янняў — хара́ктер (о́браз) де́йствий;
3. лит., иск. (тип, образ) хара́ктер;
каме́дыя ~раў — коме́дия хара́ктеров;
◊ вы́трымаць х. — вы́держать хара́ктер;
у чыі́м ~ры — в чьём хара́ктере
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)