Verbum

анлайнавы слоўнік

ко́ма², -ы, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Невялікі (меншы за 1/8 тону) інтэрвал паміж двума гукамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́ма

‘цяжкі хваравіты стан’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́ма¹, -ы, ж. (спец.).

Вельмі цяжкі стан, які пагражае смерцю і характарызуецца парушэннем усіх функцый арганізма.

Знаходзіцца ў коме.

|| прым. камато́зны, -ая, -ае.

К. стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́ма

‘інтэрвал паміж двума гукамі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́ма I ж., мед. ко́ма

ко́ма II ж., муз. ко́мма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ма мед. ко́ма, -мы ж., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ма ¹, ‑ы, ж.

Цяжкі хваравіты стан, які характарызуецца стратай прытомнасці і рэзкім парушэннем кровазвароту, дыхання, працэсу абмену.

[Ад грэч. kōma — глыбокі сон.]

ко́ма ², ‑ы, ж.

Невялікі (меншы за 1/8 тона) інтэрвал паміж двума гукамі.

[Ад грэч. kómma — адрэзак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́ма,

возера ў Італіі.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́ма,

аберацыя аптычных сістэм.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́ма,

небяспечны для жыцця стан.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)