ко́лікі, -аў, адз. ко́ліка, -і, ДМ -ліцы, ж.

Востры, рэзкі боль у жываце, у баку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́лікі, -каў (ед. ко́ліка ж.) ко́лики

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́лікі, ‑аў; адз. коліка, ‑і, ДМ ‑ліцы, ж.

Рэзкі, востры боль, рэзь у жываце або ў баку. Ні колікаў, ні прыступаў — мінулася бяда, Дапамагла гаючая вада! Валасевіч. Паступова вострая коліка ў палене цішэла, змяншалася і неўзабаве зусім праходзіла. Ставер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лікі

(гр. kolike = кішачная хвароба)

рэзкі, востры боль, што ўзнікае пераважна пры захворваннях органаў стрававальнай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́лікі 1 ’рэзкі, востры боль, рэзь у жываце, баку’ (ТСБМ, Нас.). З лац. colica ’тс’ (Шанскі, 2, 8, 200–201). Памылкова разглядалася як запазычанне з франц. colique (Фасмер, 2, 291). Але як было даведзена, упершыню зафіксавана ў XVII ст. у перакладзеным з лацінскай мовы помніку (Шанскі, 2, 8, 200).

Ко́лікі 2 ’калаццё’ (Сцяшк.). Да калоць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́ліка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́ліка ко́лікі
Р. ко́лікі ко́лікаў
Д. ко́ліцы ко́лікам
В. ко́ліку ко́лікі
Т. ко́лікай
ко́лікаю		 ко́лікамі
М. ко́ліцы ко́ліках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́лік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́лік ко́лікі
Р. ко́ліка ко́лікаў
Д. ко́ліку ко́лікам
В. ко́лік ко́лікі
Т. ко́лікам ко́лікамі
М. ко́ліку ко́ліках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

калаццё, -я́, н. (разм.).

Рэзкі колючы боль у баку; колікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

colic

[ˈkɑ:lɪk]

n.

ко́лікі pl., рэ́зкі боль (у жываце́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ко́лік, ‑а, м.

Разм. Памянш. да кол (у 1 знач.); невялікі кол, калок. Са снегу мясцінамі выглядаюць канцы жэрдак ды яшчэ няроўныя крывыя колікі парканаў. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)