ко́йка ж. ло́жак, -жка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́йка 1 ’ложак’ (Бяльк., Сцяшк.). Запазычанне праз рус. койка з гал. kooi ’тс’.

Ко́йка 2 ’кош або лодка з дзіркамі ў дне для перавозкі свежай рыбы’ (ТС). Да койка 1. Параўн. гал. kooi ў значэнні ’клетка, кашара’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ло́жак, -жка м. крова́ть ж., ко́йка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

doss

[dɑ:s]

n.

ко́йка f., ло́жак -ка m. (у начле́жным до́ме)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лежа́к

1. (деревянная койка) тапча́н, -на́ м.;

2. обл. (часть дымохода) ляжа́к, род. лежака́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

koja

ж.

1. мар. падвесны ложак; койка;

2. нары

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тапча́н, ‑а, м.

1. Нізкі ложак з дошак на козлах. На цэментовай падлозе стаяў дзеравяны тапчан-койка. Колас.

2. Пакаёвая шырокая лаўка, звычайна са спінкай. На куце пад абразамі Стол стаіць, як пан; Дзве пры ім таўстыя лаўкі І адзін тапчан. Купала. Каля стала па тапчане, на голым сенніку, моцна спіць Ірынка. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)