Ко́йка1 ’ложак’ (Бяльк., Сцяшк.). Запазычанне праз рус. койка з гал. kooi ’тс’.

Ко́йка2 ’кош або лодка з дзіркамі ў дне для перавозкі свежай рыбы’ (ТС). Да койка1. Параўн. гал. kooi ў значэнні ’клетка, кашара’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)