Verbum

анлайнавы слоўнік

ко́зачка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	ко́зачка	ко́зачкі
Р.	ко́зачкі	ко́зачак
Д.	ко́зачцы	ко́зачкам
В.	ко́зачку	ко́зачак
Т.	ко́зачкай ко́зачкаю	ко́зачкамі
М.	ко́зачцы	ко́зачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ко́зачка гл. каза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́зачка ж., уменьш.-ласк. ко́зочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́зачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да каза; невялікая каза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́зачка ж памянш Zícklein n -s, -, júnge Zíege

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ко́зачка ’невялікая лавачка пад ногі’ (Жд. 2). Гл. каза ₁₁.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каза́, -ы́, мн. ко́зы і (з ліч. 2, 3, 4) казы́, коз, ж.

1. Невялікая парнакапытная жвачная жывёліна (свойская, дзікая) сямейства пустарогіх; самка казла.

Даіць казу.

2. Двухметровая драўляная мерка ў форме разнятага цыркуля для абмервання зямельных участкаў (разм.).

3. Заплечныя насілкі для пераносу цэглы на будоўлі (уст.).

4. Беларускі калядны абрад.

|| памянш. ко́зачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. казі́ны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Казінае малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Kítze

f -, -n

1) ко́цік, ко́тка

2) ко́зачка, казляня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Тапу́ выкл. ’пра пачатак хадзьбы’, часцей падвойваецца тапу‑тапу: тапу́‑тапу́ і пайшоў (Юрч. Вытв.), шэранькая козачка тапу‑тапу скоранька (лаг., Дзіц. фальклор). Да топаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fawn

[fɔn]

1) казу́ля, малада́я ко́зачка

2) жо́ўта-бу́ры ко́лер

adj.

сьве́тла жо́ўта-бу́ры

v.t.

нарадзі́ць, прыве́сьці казьлянё

[fɔn]

v.i.

1) падма́звацца, падлі́звацца, падхалі́мнічаць

2) ла́шчыцца (пра саба́ку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)