ко́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́да ко́ды
Р. ко́ды ко́даў
Д. ко́дзе ко́дам
В. ко́ду ко́ды
Т. ко́дай
ко́даю		 ко́дамі
М. ко́дзе ко́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́да ж., муз., поэт. ко́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́да муз., поэт. ко́да, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Заключная частка музычнага твора.

2. Дадатковы верш у санеце звыш устаноўленых для яго чатырнаццаці радкоў.

[Іт. coda — хвост.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́да

т. 8, с. 374

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кода (муз.) 6/46; 9/351

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ко́да

(іт. coda = хвост)

1) дадатковая заключная частка музычнага твора;

2) звышсхемныя дадатковыя словы або радкі ў цвёрдых формах верша (санеце, актаве і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Генетычнага кода трыплетнасць 3/428

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Такін Кода Хмайн 2/337; 7/183

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

код код, род. ко́да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)