Verbum

анлайнавы слоўнік

ко́бальт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́бальт, -а, М -льце, м.

Хімічны элемент, серабрыста-белы метал з чырванаватым адлівам.

|| прым. ко́бальтавы, -ая, -ае.

К. сплаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́бальт, -ту м., хим. ко́бальт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́бальт хим. ко́бальт, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́бальт, ‑у, М ‑льце, м.

1. Хімічны элемент, серабрыста-белы метал з чырванаватым адлівам, цвярдзейшы за жалеза.

2. Цёмна-сіняя фарба, у састаў якой уваходзіць кобальт.

[Ням. Kobalt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́бальт

т. 8, с. 367

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́бальт м хім Kóbalt [Cóbalt] n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ко́бальт

(с.-лац. cobaltum, ад ням. Kobold = дамавік, гном)

1) серабрыста-белы метал з чырванаватым адлівам, цвярдзейшы за жалеза;

2) цёмна-сіняя фарба, у склад якой уваходзіць кобальт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

cobalt [ˈkəʊbɔ:lt] n. ко́бальт;

cobalt blue ко́бальтавая сінь (фарба)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́бальтавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кобальту, змяшчае ў сабе кобальт. Кобальтавая руда. Кобальтавая сталь.

2. Колеру кобальту; цёмна-сіні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)