Кня́жына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кня́жына
Р. Кня́жына
Д. Кня́жыну
В. Кня́жына
Т. Кня́жынам
М. Кня́жыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Княжы́на ’дружка’ (Мат. Гом.). Гл. князь 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Княж ’шафер’ (Мат. Гом.). Параўн. княжына (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)