кня́жы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кня́жы кня́жая кня́жае кня́жыя
Р. кня́жага кня́жай
кня́жае		 кня́жага кня́жых
Д. кня́жаму кня́жай кня́жаму кня́жым
В. кня́жы (неадуш.)
кня́жага (адуш.)		 кня́жую кня́жае кня́жыя (неадуш.)
кня́жых (адуш.)
Т. кня́жым кня́жай
кня́жаю		 кня́жым кня́жымі
М. кня́жым кня́жай кня́жым кня́жых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кня́жы, см. кня́жацкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кня́жы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і княжацкі. [З узгорка] відаць .. чорная вежа сярэдневяковага княжага замка. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

książęcy

княжы, княжацкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ducal

[ˈdu:kəl]

adj.

кня́жы; кня́скі; гэ́рцагскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

princely

[ˈprɪnsli]

adj.

1) кня́жацкі, кня́жы

2) як у кня́зя, бага́ты, раско́шны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fürstlich

1.

a

1) кня́жацкі, кня́жы

2) раско́шны, бага́ты, па́нскі

2.

adv па-кня́жацкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

księży

I

уст. княжацкі, княжы

II

księż|y

ксяндзоўскі;

patzreć na ~a oborę — дыхаць на ладан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тачо́к

1. Месца, дзе малоцяць збожжа; глінабітны ток у гумне, пад паветкай; цэментаваная пляцоўка каля калгаснага свірна; расчышчаны ўчастак для малацьбы збожжа, ільну (Лёзн., Слаўг., Сур. Касп.).

2. Гумно, дзе складваюць і малоцяць збожжа (Мін., Я. Купала. Вершы. Паэмы, 1958, 18).

3. Бойкае месца, дзе збіраюцца людзі; пляцоўка, плошча (Нясв., Слаўг.).

□ Стралецкі тачок перад стралецкім замкам у Полацку, Княжы тачок перад замкам у Навагрудку.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)