княгі́ня, -і, мн. -і, -гінь, ж.

Жонка князя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

княгі́ня

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. княгі́ня княгі́ні
Р. княгі́ні княгі́нь
Д. княгі́ні княгі́ням
В. княгі́ню княгі́нь
Т. княгі́няй
княгі́няю		 княгі́нямі
М. княгі́ні княгі́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

княгі́ня ж. княги́ня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

княгі́ня, ‑і, ж.

1. Жонка князя.

2. Нар.-паэт. Нявеста. — Вось ты да дзяўчыны заляцаешся і, ведаю я, любіш ты яе. Чым яна для цябе не княгіня? Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

княгі́ня ж Fürstin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Княгі́ня 1 ’жонка князя’ (ТСБМ). Укр. княгиня, рус. княгиня ’тс’, балг. княгиня, серб.-харв. кнѐгиња, славен. knegínja ’тс’, чэш. kněhyne, kněni, славац. kneginja ’тс’, в.-луж. knjéni ’пані’. Да прасл. kъnęgyni, утворанага пры дапамозе суфіксацыі на ‑yni (SP, 1, 139) ад *kъnęgъ перад трэцяй палаталізацыяй, згодна з якой *kъnęgъ > kъnędzь (гл. князь 1).

Княгі́ня 2 ’нявеста’ (ТСБМ, Нар. словатв., З нар. сл., Сержп. Грам., Яруш., Хрэст. дыял., Шн., Гарэц., Грыг.). Гл. княгіня 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

княги́ня княгі́ня, -ні ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

duchess [ˈdʌtʃəs] n. герцагі́ня; княгі́ня

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

księżna

ж. княгіня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

duchess

[ˈdʌtʃɪs]

n.

княгі́ня, гэрцагі́ня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)