кліно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

1. гл. клін.

2. Вострая частка халоднай зброі; лязо.

3. Трохвугольная торбачка для прыгатавання сыру.

|| прым. клінко́вы, -ая, -ае (да 2 і 3 знач.).

К. сыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кліно́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кліно́к
Р. Клінка́
Д. Клінку́
В. Кліно́к
Т. Клінко́м
М. Клінку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кліно́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кліно́к клінкі́
Р. клінка́ клінко́ў
Д. клінку́ клінка́м
В. кліно́к клінкі́
Т. клінко́м клінка́мі
М. клінку́ клінка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кліно́к, -нка́ м.

1. уменьш. кли́нышек;

2. клино́к;

к. ша́блі — клино́к са́бли;

3. разг. (особого рода мешочек, применяемый при изготовлении сыра) клино́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кліно́к, ‑нка, м.

1. Памянш. да клін (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Вострая частка халоднай зброі; лязо. Таргаваць клінок. Клінок шаблі. // Пра кінжал, шаблю і пад. Грышка моцна сціснуў рукою востры клінок, які вісеў з правага боку. Чарот. Момант — і афіцэр выхватвае шаблю. Высока ўзняты бліскучы клінок і... чвяк. Афіцэрская шабля далёка ўбок адлятае, выбітая з рук мужыцкім бічом. Колас.

3. Трохвугольная торбачка для прыгатавання сыру. З толькі што выцягнутых з печы збанкоў адкідвала ў клінкі адтопленае малако Андрэіха. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Клінок (в.) 6/28; 8/633 (к.); 11/261 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кліно́к,

баявая частка халоднай зброі.

т. 8, с. 344

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кліно́к,

вёска ў Мінскай вобласці.

т. 8, с. 344

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кліно́к м. (халодная зброя) Klínge f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кліно́к 1 ’мяшэчак для сыру клінападобнай формы’ (ТСБМ, Шат., Мат. Гом., Сл. паўн.-зах., Некр., Янк. Мат., Сцяшк.). Гл. клін 1.

Кліно́к 2 ’вострая частка халоднай зброі’ (ТСБМ). Гл. клін 1.

Кліно́к 3 ’хітрасць’ — клінкі падбіваць (Нас., Юрч. Фраз. 2), клінкі падбіраць ’шукаць падыход’ (Юрч. Фраз. 2). Параўн. клім (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)