кліку́ш

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кліку́ш кліку́шы
Р. кліку́ша кліку́шаў
Д. кліку́шу кліку́шам
В. кліку́ша кліку́шаў
Т. кліку́шам кліку́шамі
М. кліку́шы кліку́шах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Кліку́ш ’злы дух, які кліча ў лесе’ (Нас.). Гл. клікаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кліку́ша

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кліку́ша кліку́шы
Р. кліку́шы кліку́ш
Д. кліку́шы кліку́шам
В. кліку́шу кліку́ш
Т. кліку́шай
кліку́шаю		 кліку́шамі
М. кліку́шы кліку́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Клігуніха ’жанчына, якая ўсё стогне’ (Жд. 3). Да клікуш- хау якое ў сваю чаргу ад клікун. Параўн. рус. кликун ’нервовахворы чалавек’, кликунья ’клікуша’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)