Verbum

анлайнавы слоўнік

клі́зма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клі́зма, -ы, мн. -ы, клізм і -аў, ж.

1. Увядзенне якой-н. вадкасці ў кішэчнік праз прамую кішку з мэтай лячэння або дыягностыкі.

Паставіць клізму.

2. Прыстасаванне для такога ўвядзення вадкасці.

Рызінавая к.

|| прым. клі́зменны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клі́зма ж., в разн. знач. кли́зма;

лячэ́бная к. — лече́бная кли́зма;

паста́віць ~му — поста́вить кли́зму

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клі́зма, ‑ы, ж.

1. Увядзенне якой‑н. вадкасці ў прамую кішку з мэтай лячэння або дыягностыкі. Лячэбная клізма.

2. Прыбор для ўвядзення вадкасці ў прамую кішку.

[Грэч. klysma — прамыванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клі́зма ж мед

1. Klistíer n -s, -e, Éinlauf m -(e)s, -läufe; Klýsma n -s, -men;

ста́віць клі́зму ein Klistíer gében*, éinen Éinlauf máchen; klistíeren vt;

ачышча́льная клі́зма Ábführklistier n;

2. (прыбор) Klistíerspritze f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

клі́зма

(гр. klysma = прамыванне)

1) увядзенне ў прамую кішку вадкасці з мэтай лячэння або прамывання;

2) прыбор для ўвядзення вадкасці ў прамую кішку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

enema [ˈenɪmə] n. клі́зма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кли́зма мед. клі́зма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клісці́р, ‑а, м.

Тое, што і клізма. Ставіць клісцір.

[Грэч. klystēr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clyster

[ˈklɪstər]

клі́зма f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)