клятча́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
клятча́ты |
клятча́тая |
клятча́тае |
клятча́тыя |
| Р. |
клятча́тага |
клятча́тай
клятча́тае |
клятча́тага |
клятча́тых |
| Д. |
клятча́таму |
клятча́тай |
клятча́таму |
клятча́тым |
| В. |
клятча́ты
клятча́тага |
клятча́тую |
клятча́тае |
клятча́тыя |
| Т. |
клятча́тым |
клятча́тай
клятча́таю |
клятча́тым |
клятча́тымі |
| М. |
клятча́тым |
клятча́тай |
клятча́тым |
клятча́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
клятча́ты, см. клятча́сты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клятча́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Тое, што і клятчасты. Клятчаты абрус. Клятчатая кепка.
2. Які складаецца з клетак (у 4 знач.). Клятчатая будова рэчыва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
würflig, würfelig
a
1) кубі́чны; шасцігра́нны
2) клятча́ты, у ша́шачку (пра малюнак тканіны)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)