кляно́вік, -у, м. (разм.).

Кляновы сок.

Частавалі нас кляновікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кляно́вік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кляно́вік
Р. кляно́віку
Д. кляно́віку
В. кляно́вік
Т. кляно́вікам
М. кляно́віку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кляно́вік м., разг. клено́вый сок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кляно́вік, ‑у, м.

Разм. Кляновы сок. І дачка з гладыша п’е кляновік нагбом. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кляновік (этнагр.) 2/259, 523; 8/299

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кляно́вік

т. 8, с. 354

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кляно́вік ’кляновы сок’ (ТСБМ, Нік. Очерки, Янк. III, Некр.). Гл. клён.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)