Клю́ч

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Клю́ч
Р. Ключа́
Д. Ключу́
В. Клю́ч
Т. Ключо́м
М. Ключы́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клю́ч

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. клю́ч ключы́
Р. ключа́ ключо́ў
Д. ключу́ ключа́м
В. клю́ч ключы́
Т. ключо́м ключа́мі
М. ключы́ ключа́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ключ⁴, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Верхні камень, якім заканчваецца арка, скляпенне.

|| прым. ключавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ключ², -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Знак у пачатку нотнага радка, які вызначае вышыню нот.

Басовы к.

Скрыпічны к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ключ³, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Чарада птушак (гусей, жураўлёў і пад.) у палёце.

К. гусей узяў напрамак на поўдзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ключ

I (род. ключа́) м., в разн. знач. ключ;

~чы ад се́йфа — ключи́ от се́йфа;

францу́зскі к. — францу́зский ключ;

га́ечны к. — га́ечный ключ;

к. да шы́фру — ключ к ши́фру;

знайсці́ к. да разуме́ння гэ́тага пыта́ння — найти́ ключ к понима́нию э́того вопро́са;

знайсці́ (падабра́ць) к. — найти́ (подобра́ть) ключ

II (род. ключа́) м., муз. ключ;

скрыпі́чны к. — скрипи́чный ключ;

басо́вы к. — басо́вый ключ

III (род. ключа́) м. (расположение птиц в полёте) кося́к, верени́ца ж.

IV (род. ключа́) м.

1. архит. (камень, замыкающий свод) ключ;

2. (в крыше) стропи́ло ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ключ¹, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Металічная прылада для адмыкання і замыкання замка.

К. ад клеці.

2. Прылада для завінчвання і адвінчвання гаек, адкаркоўвання чаго-н., для заводкі чаго-н. і пад.

Гаечны к.

К. для механічнай цацкі.

3. перан. Тое, што служыць для разгадкі, разумення каго-, чаго-н., для авалодання чым-н.

К. шыфру.

|| памянш. клю́чык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. ключавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ключ​II муз. ключ, род. ключа́ м.;

скрипи́чный ключ скрыпі́чны ключ;

басо́вый ключ басо́вы ключ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ключ​I в разн. знач. ключ, род. ключа́ м.;

ключ от замка́ ключ ад замка́;

францу́зский ключ техн. францу́зскі ключ;

ключ ме́стности воен. ключ мясцо́васці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ключ​III м. (источник, родник) крыні́ца, -цы ж.;

◊

бить ключо́м біць крыні́цай;

кипе́ть ключо́м кіпе́ць, вірава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)