Клубы́ ’косць бядра’ (Касп., Некр., Сержп. Грам., Гарэц.). Гл. клуб 3.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Беларускія таварыствы і клубы (Аргенціна) 1/423

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

палітычныя клубы і рухі

т. 12, с. 11

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рускія рабоча-фермерскія клубы імя А. М. Горкага (Канада) 10/561

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

народныя студыі і клубы выяўленчага і дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва

т. 11, с. 186

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

клуб², -а́, мн. клубы́, -о́ў, м.

Лятучая шарападобная маса пылу, дыму і пад.

Клубы пылу за аўтамабілем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клуб³, -а́, мн. клубы́, -о́ў, м.

Верхняя частка бядра.

Выбіць нагу з клуба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клуб​II клуб, род. клу́ба м.;

клубы́ ды́ма клубы́ ды́му.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клу́б

‘будынак, памяшканне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. клу́б клу́бы
Р. клу́ба клу́баў
Д. клу́бу клу́бам
В. клу́б клу́бы
Т. клу́бам клу́бамі
М. клу́бе клу́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клу́б

‘маса дыму, пылу’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. клу́б клубы́
Р. клуба́ клубо́ў
Д. клубу́ клуба́м
В. клу́б клубы́
Т. клубо́м клуба́мі
М. клубе́ клуба́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)