кло́ун клоўн, род. кло́ўна м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кло́ун, ‑а, м.

Цыркавы артыст-комік. Выступленні вядомага клоуна. // перан. Пра чалавека, які ў кампаніі разыгрывае ролю камедыянта. Адчуваючы сябе ў пакоі неяк збоку, Кучынскі сказаў: — Ведаеце, хто вы? Клоуны! Карпюк.

[Англ. clown.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кло́ун

(англ. clown)

1) камічны персанаж у п’есах англійскіх драматургаў 16 ст.;

2) цыркавы артыст-комік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кло́ун ’цыркавы артыст-комік’ (ТСБМ). Праз рус. клоун < англ. clown (Шанскі, 2, 8, 164).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кло́ун

(англ. clown)

цыркавы артыст-комік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кло́ўн м. кло́ун

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пая́ц, ‑а, м.

1. Блазен, клоун.

2. перан. Чалавек, які крыўляецца, вядзе сябе, як клоун. Дарэмна крыўляецца, размахваў рукамі п’яны паяц, яго ніхто не заўважае. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

klaun

м. клоун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Нікалаеў А. (клоун) 8/84

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

трука́ч, ‑а, м.

Разм.

1. Той, хто валодае майстэрствам выконваць трукі (у 1 знач.). Клоун-трукач.

2. Той, хто схільны да трукацтва (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)