клон, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Генетычна аднароднае патомства расліны або жывёліны, якое ўтварылася шляхам бясполага, пераважна вегетатыўнага, размнажэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кло́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кло́н кло́ны
Р. кло́на кло́наў
Д. кло́ну кло́нам
В. кло́н кло́ны
Т. кло́нам кло́намі
М. кло́не кло́нах

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кло́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кло́н кло́ны
Р. кло́на кло́наў
Д. кло́ну кло́нам
В. кло́на кло́наў
Т. кло́нам кло́намі
М. кло́не кло́нах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клон спорт., воен. нахі́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Клон (у біялогіі) 9/635

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

клон

т. 8, с. 348

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

клон м. біял. Klon m -s; -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

клон

(гр. klon = парастак)

генетычна аднароднае патомства расліннага або жывёльнага арганізма, якое ўтвараецца ў выніку вегетатыўнага размнажэння або непалавога дзялення клетак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Клон ’паклон’ (Нар. сл.). Гл. кланіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

clone​1 [kləʊn] n. biol. клон (таксама перан.);

bot. раслі́на, яка́я размнажа́ецца вегетаты́ўным спо́сабам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)