кли́кать несов., разг.

1. (кричать) крыча́ць;

2. (громко звать) клі́каць, гука́ць;

3. (называть) клі́каць, зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гука́ць несов.

1. звать, кли́кать, подзыва́ть; окри́кивать, оклика́ть;

2. крича́ть;

3. ау́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Клі́каць ’голасна зваць’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. паўн.-зах., Сержп., Бяльк., Яруш.), клікаць вясну ’сустракаць вясну’ (Ян.). Укр. кликати, рус. кликать, ст.-рус. кликати ’тс’, ст.-слав. клицати, балг. кликам, серб.-харв. кли̏цати, кли̏кати, славен. klícati ’тс’, ст.-чэш. kličeti ’тс’. Балтыйскія і гермайскія гукапераймальныя паралелі не маюць значэння ’зваць, клікаць’ (параўн. Фасмер, 2, 250), якое можна лічыць праславянскай семантычнай інавацыяй гукапераймальнага паходжання, з сакральнай функцыяй (параўн. клікаць вясну).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клі́каць несов.

1. звать, кли́кать, оклика́ть;

к. прахо́жага — звать (кли́кать, оклика́ть) прохо́жего;

2. звать; подзыва́ть, призыва́ть; подма́нивать (голосом);

к. галубо́ў — звать (подзыва́ть, подма́нивать) голубе́й;

3. приглаша́ть, звать;

к. у го́сці — приглаша́ть (звать) в го́сти;

4. (на што) призыва́ть (к чему и на что); звать (к чему и на что); взыва́ть (о чём);

к. на дапамо́гу — призыва́ть (звать) на по́мощь; взыва́ть о по́мощи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)