кле́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кле́ены кле́еная кле́енае кле́еныя
Р. кле́енага кле́енай
кле́енае		 кле́енага кле́еных
Д. кле́енаму кле́енай кле́енаму кле́еным
В. кле́ены (неадуш.)
кле́енага (адуш.)		 кле́еную кле́енае кле́еныя (неадуш.)
кле́еных (адуш.)
Т. кле́еным кле́енай
кле́енаю		 кле́еным кле́енымі
М. кле́еным кле́енай кле́еным кле́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кле́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кле́ены кле́еная кле́енае кле́еныя
Р. кле́енага кле́енай
кле́енае		 кле́енага кле́еных
Д. кле́енаму кле́енай кле́енаму кле́еным
В. кле́ены (неадуш.)
кле́енага (адуш.)		 кле́еную кле́енае кле́еныя (неадуш.)
кле́еных (адуш.)
Т. кле́еным кле́енай
кле́енаю		 кле́еным кле́енымі
М. кле́еным кле́енай кле́еным кле́еных

Кароткая форма: кле́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кле́ены

1. прич. кле́енный;

2. прил. клеёный;

~ная папе́ра — клеёная бума́га;

~ная фане́ра — клеёная фане́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад клеіць.

2. у знач. прым. Змацаваны пры дапамозе клею. Клееная фанера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́енный прич. кле́ены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клеёный прил. кле́ены, пракле́ены;

клеёная бума́га кле́еная (пракле́еная) папе́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́іць, кле́ю, кле́іш, кле́іць; кле́ены; незак., што.

Рабіць што-н., змацоўваючы пры дапамозе клею.

К. паперу.

|| зак. скле́іць, скле́ю, скле́іш, скле́іць; скле́ены.

|| наз. кле́йка, -і, ДМ кле́йцы, ж. і кле́енне, -я, н.; прым. кле́ільны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскле́іць, -кле́ю, -кле́іш, -кле́іць; -кле́ены; зак., што.

1. Разняць склееныя часткі чаго-н.

Р. канверт.

2. Наклеіць у многіх месцах.

Р. афішы.

|| незак. раскле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раскле́йванне, -я, н. і раскле́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГУ́МАВАГА АБУ́ТКУ ВЫТВО́РЧАСЦЬ,

падгаліна гумаазбеставай прамысловасці для вырабу абутку з натуральнага або сінт. каўчуку з выкарыстаннем тэкст. матэрыялаў. У залежнасці ад прызначэння гумавы абутак падзяляюць на бытавы, спарт. і тэхн.; апошні прызначаны для аховы ног чалавека ад уздзеяння вады, агрэсіўных асяроддзяў (кіслот, шчолачаў і інш.), нізкіх т-р, удараў і інш. (напр., боты для рыбакоў, шахцёраў, рабочых хім. вытв-сцей і інш.). Абутак падзяляецца па відах тэхналогіі стварэння: клеены (на канвеерах — склейваннем папярэдне падрыхтаваных дэталей), штампаваны (штампуюць на спец. прэсах з наступнымі лакіраваннем і вулканізацыяй), фармаваны (прасуюць у формах з адначасовай вулканізацыяй). Гэта вытв-сць развіта ў многіх краінах свету, асабліва ў ЗША, Германіі, Японіі, Расіі, краінах Еўропы. На Беларусі гумавага абутку вытворчасць развіваецца з 1950-х г. Дзейнічаюць Гомельскі завод хімічных вырабаў, Капыльскі завод гумава-тэхнічных вырабаў, Крычаўскі завод гумавых вырабаў.

т. 5, с. 529

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)