кла́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кла́ка
Р. кла́кі
Д. кла́цы
В. кла́ку
Т. кла́кай
кла́каю
М. кла́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кла́ка ж., собир. кла́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кла́ка собир., театр. кла́ка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кла́ка, ‑і, ДМ клацы, ж., зб.

У капіталістычных краінах — група людзей, якіх наймаюць для стварэння штучнага поспеху або правалу артыста, аратара ці якога‑н. выступлення, спектакля і пад.

[Фр. claque.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кла́ка

(фр. claque)

група гледачоў, нанятая для таго, каб гучна апладзіраваць або свістаць і тым самым ствараць уражанне поспеху або правалу артыста, спектакля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кла́ка

(фр. claque)

група гледачоў, нанятая для таго, каб гучна апладзіраваць або свістаць і тым самым ствараць уражанне поспеху або правалу артыста, спектакля.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кла́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кла́к клакі́
Р. клака́ клако́ў
Д. клаку́ клака́м
В. кла́к клакі́
Т. клако́м клака́мі
М. клаку́ клака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клак (род. клака́) м., охот. пыж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

klaka

ж. разм. тэатр. клака

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)