клаа́чныя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. клаа́чныя
Р. клаа́чных
Д. клаа́чным
В. клаа́чных (адуш.)
Т. клаа́чнымі
М. клаа́чных

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клаа́чныя сущ., мн., зоол. клоа́чные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Клаачныя 1/118, гл. Першазвяры

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

клаа́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. клаа́чны клаа́чная клаа́чнае клаа́чныя
Р. клаа́чнага клаа́чнай
клаа́чнае		 клаа́чнага клаа́чных
Д. клаа́чнаму клаа́чнай клаа́чнаму клаа́чным
В. клаа́чны (неадуш.)
клаа́чнага (адуш.)		 клаа́чную клаа́чнае клаа́чныя (неадуш.)
клаа́чных (адуш.)
Т. клаа́чным клаа́чнай
клаа́чнаю		 клаа́чным клаа́чнымі
М. клаа́чным клаа́чнай клаа́чным клаа́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клоа́чные мн., сущ., зоол. клаа́чныя, -ных;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

яйцаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўзнаўляе патомства шляхам адкладвання аплодненых яец. // у знач. наз. яйцаро́дныя, ‑ых. Тое, што і клаачныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клаа́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да клаакі. Клаачная адтуліна.

2. у знач. наз. клаа́чныя, ‑ых. Атрад млекакормячых, да якога адносяцца яхідна і качканос; аднапраходныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аплацэнта́рныя

(ад а- + плацэнта)

млекакормячыя (клаачныя і сумчатыя), у якіх пры развіцці зародкаў не ўтвараецца плацэнта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)