кисть ж.

1. анат. кісць, род. кі́сці ж.;

2. жив. пэ́ндзаль, род. пэ́ндзля м.;

3. (украшение) кута́с, -са́ м.;

4. бот. гро́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кисть

Том: 15, старонка: 94.

img/15/15-094_0582_Кисть.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

гро́нка ж. гроздь, кисть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кісць ж., анат. кисть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пэ́ндзаль м. кисть ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кута́с, -са́ м. (украшение) кисть ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кісць ’частка рукі’ (ТСБМ). Укр. кисть, рус. кисть ’тс’, а таксама ’гронка, пэндзаль’, ст.-слав. кисть ’пучок, гронка’, балг. киска ’букет, пучок’, серб.-харв. ки̏ст ’пэндзаль’, славен. kist ’тс’, польск. kiść ’пучок, гронка’, чэш. kyst ’пучок, вязка, букет’, славац. kysť ’кутас, мяцёлка, гронка’. Агульнапрынята прасл. kystь узводзіць да *kyt‑tь, якое паходзіць ад kyta (гл. кіта) ’гронка, мяцёлка, пучок, кутас’ (Фасмер, 2, 240; Слаўскі, 2, 176–177; ЕСУМ, 2, 438).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мази́лка

1. см. мази́ла;

2. (малярная кисть) пэ́ндзаль, род. пэ́ндзля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыша́к I, -ка́ м.

1. кисть ж.;

ш. вінагра́ду — кисть виногра́да;

2. ком;

ш. пчол — ком пчёл

шыша́к II, -ка́ м. (старинный головной убор) шиша́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кистево́й

1. анат. кі́сцевы;

2. (относящийся к кисти пояса и т. п.) кутасо́вы;

3. бот. гро́нкавы; см. кисть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)