кисе́ль кісе́ль, -сялю́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кисель

Том: 15, старонка: 93.

img/15/15-093_0576_Кисель.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

жур (род. жу́ру) м., разг. кисе́ль (жидкий овсяный)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згусце́ць сов., прям., перен. сгусти́ться;

кісе́ль ~це́ў — кисе́ль сгусти́лся;

це́мра ~сце́ла — тьма сгусти́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кісе́ль, -сялю́ м., прям., перен. кисе́ль;

◊ сёмая (дзяся́тая) вада́ на кісялі́ — погов. седьма́я (деся́тая) вода́ на киселе́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кісе́ль ’кіслая студзяністая страва з аўсянай мукі або ягаднага соку, заваранага на крухмале’ (ТСБМ, Мат. Гом., ТС, Касп., Сл. паўн.-зах., Кліх, Вешт., Нар. сл., Сержп. Пр., Яшк., Яруш.). Гл. кіслы, кіснуць. Укр. кисіль, рус. кисель ’тс’. Суфіксацыя на ‑ель (як у качэль ад качаць) да ‑кісаць (у раскісаць). Заходнеславянскія формы і ў першую чаргу польскія ўсходнеславянскага паходжання (Слаўскі, 2, 173).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)