ке́ўкнуць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ке́ўкну |
ке́ўкнем |
| 2-я ас. |
ке́ўкнеш |
ке́ўкнеце |
| 3-я ас. |
ке́ўкне |
ке́ўкнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ке́ўкнуў |
ке́ўкнулі |
| ж. |
ке́ўкнула |
| н. |
ке́ўкнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ке́ўкні |
ке́ўкніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ке́ўкнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ке́ўкнуць 1 ’піснуць (пра ката)’ (Нар. лекс.). Гл. кеўкаць.
Ке́ўкнуць 2 ’здохнуць, памерці’ (Жыв. сл., Нар. словатв.). Укр. кикнути ’тс’. Паняцце «пагібелі» звязваецца з паняццем «гнутага». Параўн. гінуць і гнуць. Гэта дае падставу выводзіць бел. і ўкр. дзеясловы ад прасл. kyka, літ. kùkis ’гак’ і інш. (ЕСУМ, 2, 431). Параўн. таксама звонкі варыянт гегнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)