кефа́ль

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. кефа́ль кефа́лі
Р. кефа́лі кефа́лей
кефа́ляў
Д. кефа́лі кефа́лям
В. кефа́ль кефа́лей
кефа́ляў
Т. кефа́ллю кефа́лямі
М. кефа́лі кефа́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кефа́ль, -і, мн. -і, -ей, ж.

Марская прамысловая рыба з падоўжаным і сплюснутым з бакоў целам.

|| прым. кефа́левы, -ая, -ае і кефа́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кефа́ль ж., зоол. кефа́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кефа́ль зоол. кефа́ль, -лі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кефа́ль, ‑і, ж.

Марская прамысловая рыба атрада кефалепадобных з падоўжаным і сплюснутым з бакоў целам.

[Ад грэч. kephalē — галава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кефа́ль

(гр. kephale = галава)

марская прамысловая рыба атрада кефалепадобных са сплюснутым з бакоў целам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

mullet [ˈmʌlɪt] n. (pl. mullet)zool. кефа́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кефалепадо́бныя, ‑ых.

Атрад рыб, да якога адносяцца кефаль, лабан і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаба́н, ‑а, м.

Прамысловая рыба сямейства кефалей. Лабан — самая вялікая і самая галавастая кефаль. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ло́ба́ч ’невялікі шчупак’, лобо́к ’тс’ (ТС). Рус. лоба́ч ’рыба кефаль, Mugil cephalus’, ’белавочка, Abramis sapa Pall.’ Утворана паводле падабенства з лаба́ч ’чалавек з вялікай галавой’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)