Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ке́рнер, -а, мн. -ы, -аў, м.
Слясарны інструмент у выглядзе стальнога стрыжня з загартаваным канічным вастрыём, які ўжыв. для разметкі дэталей.
|| прым.ке́рнерны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ке́рнерм., тех.ке́рнер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кернертехн.ке́рнер, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ке́рнер, ‑а, м.
1. Слясарны інструмент у выглядзе завостранага стальнога стрыжня, які прымяняецца пры разметцы загатовак для далейшай апрацоўкі.
2. Пункты, зробленыя гэтым інструментам на загатоўках пры іх разметцы.
[Ням. Körner.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ке́рнерм.тэх. Körner m -s, -, Ánkörner m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ке́рнер
(ням. Körner)
слясарны інструмент у выглядзе завостранага стальнога стрыжня, які прымяняецца пры разметцы загатовак для далейшай апрацоўкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Ке́рнер ’слясарны інструмент у выглядзе завостранага стальнога стрыжня, які прымяняецца пры разметцы загатовак для далейшай апрацоўкі’ (ТСБМ, Жыв. сл.). Укр.кернер, рус.кернер — запазычанні з ням.Körner ’тс’ (ЕСУМ, 2, 425).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
керн, ‑а, м.
1. Парода, грунт, якія бяруць пустацелым інструментам для пробы.
2. Тое, што і кернер (у 2 знач.).
[Ням. Kern.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Körner
m -s, - тэх.ке́рнер
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)