кедр, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Хвойнае вечназялёнае дрэва.

Гімалайскі к.

2. -у. Драўніна гэтага дрэва.

|| прым. ке́дравы, -ая, -ае.

Кедравыя арэхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ке́др

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ке́др
Р. ке́дру
Д. ке́дру
В. ке́др
Т. ке́драм
М. ке́дры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ке́др

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ке́др ке́дры
Р. ке́дра ке́драў
Д. ке́дру ке́драм
В. ке́др ке́дры
Т. ке́драм ке́драмі
М. ке́дры ке́драх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кедр (род. ке́дра, (о древесине и собир.) ке́дру) м. кедр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кедр бот. кедр, род. ке́дра и (о древесине и собир.) ке́дру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кедр, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Хвойнае вечназялёнае дрэва. Ліванскі кедр. Гімалайскі кедр. // Распаўсюджаная народная назва некаторых відаў хвоі, якія даюць ядомае насенне — арэшкі. Сібірскі кедр.

2. ‑у. Драўніна гэтага дрэва.

[Грэч. kedros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кедр

т. 8, с. 219

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кедр м бат Zéder f -, -n;

сібі́рскі кедр Zírbelkiefer f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кедр ’хвойнае дрэва’ (ТСБМ). Укр. кедр, рус. кедр, ст.-рус. кедръ, ст.-слав. кедръ. Стараславянскае запазычанне са ст.-грэч. κέδρος ’тс’ (Фасмер, 2, 221).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кедр

(гр. kedros)

вечназялёнае хвойнае дрэва сям. сасновых, пашыранае ў Міжземнамор’і, гарах Малой Азіі, Гімалаях; культывуецца як дэкаратыўнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)