◎ Кві́тка 1 ’вянок з жытніх каласкоў’ (Сл. паўн.-зах.), ’мяцёлка проса, аўса, грэчкі’ (Выг.) (Лекс. Палесся, 64–65). Кантамінацыя кветка (гл.), кітка, кета (гл.) і, магчыма, ветка з агульным значэннем ’колас аўса або проса’.

◎ Кві́тка 2 ’заканчэнне работы (будавання, жніва, сяўбы)’: «У нас квітка, дом накрыт» (Выг.). Гл. квітка©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кві́тка Клімент Васілевіч

т. 8, с. 217

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Квітка К. В. 5/255, 541; 10/453; 12/449

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кві́тка-Аснаўя́ненка Рыгор Фёдаравіч

т. 8, с. 217

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Косач-Квітка Л. П., гл. Украінка Л.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Квітка-Аснаўяненка Р. Ф. 4/18, 267; 5/541, 565; 10/450, 454; 11/384

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

квіто́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. квіто́к квіткі́
Р. квітка́ квітко́ў
Д. квітку́ квітка́м
В. квіто́к квіткі́
Т. квітко́м квітка́мі
М. квітку́ квітка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

counterfoil [ˈkaʊntəfɔɪl] n. BrE карашо́к (чэка, квітка, білета)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

А́мба ’канец’ (Бяльк.) з рус. амба, якое з італ. ambo ’два нумары латарэйнага квітка’ (XIX ст.), Шанскі, 1, А, 89.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аснаўяненка Г., гл. Квітка-Аснаўяненка Р. Ф.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)