кватара́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і кватэранаймальнік.

|| ж. кватара́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. кватара́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кватара́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кватара́нт кватара́нты
Р. кватара́нта кватара́нтаў
Д. кватара́нту кватара́нтам
В. кватара́нта кватара́нтаў
Т. кватара́нтам кватара́нтамі
М. кватара́нце кватара́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кватара́нт м. квартира́нт, жиле́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кватара́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто часова наймае жылое памяшканне ў домаўласніка. Красачка падаставаў аднекуль жалезных і драўляных ложкаў, заставіў імі абедзве палавіны хаты і пачаў драць з кватарантаў шалёныя грошы. Паслядовіч. Мухаморавы адразу палюбілі свайго кватаранта і даглядалі яго як роднага сына. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кватара́нт м. Míeter m -s, -; Úntermieter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кватара́нт ’той, хто часова наймае жылое памяшканне ў домаўласніка’ (ТСБМ, КЭС, лаг.). Гл. кватэра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кватарант, пастаялец

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

квартира́нт кватара́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lodger [ˈlɒdʒə] n. кватара́нт; кватара́нтка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кватара́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да кватарант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)